Een goede fokker kan dat zeker zien! En als je er zelf regelmatig bent, zie je zelf ook duidelijk signalen bij een hondje. Ik ga daarbij altijd op mijn gevoel af. Ik heb eenmaal een hondje gepakt, waarvan we vooraf zeiden "die absoluut niet", maar omdat ons eigen hondje met 5 weken overleed, kozen we er toch voor. Achteraf weet ik exact waarom ik dit hondje niet wilde hebben
Zo ook met onze Juna. Het gevoel zat direct goed, ik wist dat dit het meisje was dat bij mij pastte en dat was ook zo. Een echt watje, dat wel. Broers en zusjes plonsden het puppy zwembad in, en Juna stond te twijfelen aan de kant "poeh eng hoor brrrrr". Dat heb ik in de eerste twee jaar veel terug gezien, die terughoudendheid voor nieuwe prikkels. Exact zoals ze in het nest toonde. Ook het meegaande wat ze had, heeft ze altijd laten zien.
En zo ging het ook met Fust. Na onze eerste herder wilde ik geen haan meer, en ben nauw betrokken geweest bij het nest (zien geboren worden, elke week erbij geweest). Ineens viel zij me op: het was de enige in het nest die weigerde mee te doen aan een vechtpartij. Zonder enige angst, maar wel heel kordaat liep ze weg als broers en zussen elkaar te lijf gingen. Bandje groen zag geen noodzaak om te vechten. En nu, Fust is 2,5 jaar en behalve een keer een enkele snauw naar een hond, heeft zij nog nooit een gevecht aangegaan. Ook niet toen onze Mees erbij kwam en haar aanviel. Fust had een jaap onder haar oog, maar bleef enkel staan en weigerde mee te gaan in de vechtpartij. Die stabiliteit, die heb ik gezien bij haar al in het nest. Dus jazeker, in het nest kun je veel zien!