http://www.labradorforum.nl/viewtopic.p ... torder=asc" onclick="window.open(this.href);return false;
Bedankt ook aan Kim, voor je lieve woorden.
Ben enorm blij dat je Seppe nog hebt mogen ontmoeten!
Momenteel vind ik niet de juiste woorden om mijn verdriet, dat ik voel,
te omschrijven... maar ga het toch proberen.
Seppe was voor mij één van de allergrootste lichtpunten in mijn leven.
En nu dat licht uitgedoofd is,
is er alleen nog een donkere, kilte in mijn hart.
Het deed me verschrikkelijk veel pijn om mijn allerliefste Seppedoes te laten gaan. Maar 'k heb het écht voor hem gedaan.
Want steeds gingen de woorden van dat mooie gedicht door me heen:
Als twee bruine ogen je vragen,
Help me ,want ik voel me niet zo fijn.
Mag je dan ,omdat je voelt, dit is het einde...
Egoïstisch zijn?...
En... sinds vanmorgend keken zijn anders zo opgewekte, zachte ogen me héél doordringend en enorm droevig aan.
Mocht ik dan egoïstisch zijn omdat ik 'm nog niet kan/wil missen?
Je hoopt steeds dat hij nog langer bij je kan zijn,
en weet dat het niet voor eeuwig kan.
Je begint te redeneren 'hopelijk haalt hij kerst, haalt hij de lente nog...
en je weet dat het eigenlijk niet meer kan...
Ik had 'm het weekend Zeeland nog zo gegund.
Helaas mocht het niet zijn...
Nogmaals dank aan Dorette & Toosje voor de tip van de Haemo Optimizer.
Het heeft ons toch nog enkele weken extra tijd gegeven, vóór het definitieve afscheid.
Eigenlijk is het nog vrij snel gegaan allemaal.
Vorige week vrijdag is hij nog mee geweest met Kim & Olly naar Battembroek. We hebben daar een enorm leuke middag gehad.
En Kim heeft nog enkele prachtige foto's van mijn oude manneke gemaakt, die ik voor altijd zal koesteren.
Die nacht is hij beginnen overgeven en had ik het vermoeden dat hij een paddestoel had opgegeten.
Zaterdag is de DA 'm komen inspuiten en vertelde ze dat zijn maag en darmen enorm overhoop lagen. Zondag begon hij terug wat kip en rijst te eten en maandag ook. Van dinsdag op woensdag is hij echter terug beginnen overgeven en heeft de DA 2 spuiten gegeven.
Van woensdag op donderdag leek het of hij aan het sterven was, zo zwak lag hij erbij. Ze hebben 'm dan donderdag, hier thuis, aan een infuus gelegd omdat het duidelijk was dat de maag en darmklachten door zijn nieren kwamen. De gifstoffen (ureum) zochten langs alle kanten een uitweg. Daardoor voelde hij zich enorm belabberd en weigerde dan ook alle voeding. We hadden gehoopt dat het infuus nog zou helpen om de nieren eens goed door te spoelen. Vanmorgend werd er een tweede zak aangebracht maar, het werd alsmaar duidelijker dat Seppe verzwakte en hij was enorm mager en kon niet meer op zijn poten staan.
Voor Seppe was het onwaardig om hier zo nog lang te moeten liggen.
Vandaar dat ik in samenspraak met mijn DA (die ik enorm, enorm dankbaar ben) heb besloten om 'm te doen inslapen.
Vanmiddag is hij dan om kwart na 2 in mijn arm in slaap gevallen en heeft hij nog eventjes liggen snurken. Nadien kreeg hij het tweede spuitje en 15 seconden later was het voorbij. Geen zucht, geen spiertrekkingen, helemaal niets...
Hij heeft er niets van gemerkt en is héél zachtjes vertrokken.
Voor 'm is het net of hij in 'zijn' zetel in slaap gevallen is.
Ik voel nu echter alleen een enorm groot gemis, een enorme grote leegte, die momenteel ook Frodo niet kan opvullen.
Frodo heeft een totaal ander karakter (misschien maar goed) en hij heeft het ook moeilijk nu. Hij zoekt Seppe... gaat op de plaats liggen van Seppe (lag er anders altijd naast) en gaat graven op de plaats van Seppe. Dus, ik vermoed dat hij Seppe daar ook zoekt.
Het zal tijd vragen, zéér veel tijd, om dit verdriet een plaatsje te geven.
Heb Seppe 14 maanden met de lepel eten gegeven, omdat hij de dieetvoeding niet zo graag lustte (af en toe wel eens gezondigd door iets lekkers te geven, maar kon 'm niet alles afnemen hé) en nu valt die zorg volledig weg. Ik mis 'm nu al enorm hard...
en 'k weet dat de komende tijd dat gevoel alleen maar erger zal worden... Maar er is geen weg terug, ik moet erdoor.
Maandag wordt Seppe gecremeerd. Ik ga net ervoor nog een laatste maal afscheid nemen, samen met Marie (de DA) en een nichtje van me.
Zal ook nog moeilijk worden...
Nadien zal hij mee thuis komen in de urne die ik voor "m koos.
Ik ben in elk geval blij dat ik "m hier tot op 't laatste moment heb kunnen
thuis houden. Dat hij niet de stress heeft moeten ondergaan om opgenomen te worden in dierenkliniek. Dit allemaal mede, dankzij de steun, door mijn dierenarts en haar vriend (ook dierenarts).
Ik ben hen dan ook ontzettend dankbaar hiervoor!
Seppe mijn lieverd... het ga je goed
Ik zal je hard missen maar... je zit voorgoed in mijn hart!
Frodo Of The Charmed Angel ° 17 mei 2006
Gismo (Bordeaux Dog) herplaatser °23 maart 2007
Quan en Rumi
Caillou en Roeba
Skye, Phlyn, Rhuna en Ramses
Marron R.I.P
