Dag lieve Kanjer
Dag lieve Kanjer
Op 2 oktober hebben onze kanjer Sjors in moeten laten slapen, onze kanjer is net 9 geworden. Rust zacht bikkel en veel plezier met Suzie.
Misschien kunnen sommige van jullie het nog herinneren. We hadden 2 labradors, Suzie en Sjors. Suzie hebben we na 13,5 jaar bij ons gehad te hebben moeten laten inslapen. We hadden toe de stuk jongere Sjors nog over. Maar we wisten niet dat dat niet lang meer zou duren. Op zijn 8e verjaardag kregen we te horen dat hij not maar een week of 6 te leven zou hebben ivm een hartafwijking. We waren Suzie net kwijt......
Sjors kreeg medicijnen om het leven te rekken. Dit ging in eerste instantie de goede kant uit. Hij viel niet meer flauw, werd weer levendiger, en begon weer goed te eten Kortom Sjors was Sjors weer.
We genoten elke dag weer van hem omdat de DA had gezegd dat hij elke dag dood neer zou kunnen vallen. Carpe Diem dus.
Het werd een heel ritueel, 's ochtens een plakje worst met zijn pillen en voor het slapen gaan weer een plakje worst met zijn pillen. Dit ging goed tot begin oktober. Sjors werd lusteloos, en zijn eetlust verdween mondjes maat. Sylvia met hem naar de DA en die stond er versteld van dat Sjors nog in leven was. Maar medicijnen om hem weer enigzins op te peppen waren er niet meer. We moesten afwachten.....
Eind september moest ik voor mijn werk naar Amerika. Toen ik 's nachts wegging heb ik afscheid genomen van onze bikkel omdat ik bang was hem niet meer terug te zien. Stiekum hoopte ik dat hij nog zou leven als ik weer thuis kwam. Maar na anderhalve week kreeg ik een telefoontje van Sylvia dat Sjors er niet meer was. Dit kwam toch als een donderslag bij heldere hemel.
Sjors was zo enorm fysiek sterk dat hij het al met al na het bericht van de "6 weken" heeft weten te rekken tot 13 maanden. Sylvia deed hem 's ochtens de tuin in om zijn plas te laten doen en toen zakte hij daar zijn achterpoten heen en ging in de struiken liggen. Toen heeft Sylvia hem weer naar binnen begeleid, en 's middags gebeurde precies het zelfde. Sjors wilde sterven. DA gebeld en die vertelde dat hier niets meer aan te doen was en voor hem het beste was om hem in te laten slapen. Hij heeft zichzelf vergiftigd door de medicijnen want zijn nieren werkte ook al niet goed meer.
Sylvia heeft hem lekker op zijn deken gelegd toen de DA er was. Hij legde zijn kop tussen zijn poten en keek zo van laat maar komen ik ben er gereed voor. Met zijn allen om hem heen behalve ik. Een groot drama natuurlijk. 's middags is onze kanjer ook op de boerderij begraven naast zijn geliefde Suzie.
Nog steeds kunnen we er niet aan wennen dat we geen honden meer hebben, en het verdriet is nog steeds er groot. Binnen 1 jaar 2 Labs verliezen gaat je niet in je koude kleren zitten. Elke keer als we thuiskomen is er geen blije Wouter die op je af komt. Vreselijk......
We hebben besloten toch weer honden te nemen. Ons hart zegt zo snel mogelijk maar ons verstand zegt even wachten tot de zomer. We willen weer 2 labjes aanschaffen (2 broertjes) uiteraard zwart. Dan heb ik ook vakantie en kunnen we maximaal tijd steken in de opvoeding.
Nou dat was ons verhaal, erg triest allemaal.
Sjors: Je was een hele speciale lab, je werd door de hele straat op handen gedragen, iedereen vond het verschrikkelijk dat je heen ging. Wij missen je net als Suzie enorm maar weten dat jij met haar aan het spelen ben achter de regenboogbrug.
Dag kanjer
Willem en Sylvia
Misschien kunnen sommige van jullie het nog herinneren. We hadden 2 labradors, Suzie en Sjors. Suzie hebben we na 13,5 jaar bij ons gehad te hebben moeten laten inslapen. We hadden toe de stuk jongere Sjors nog over. Maar we wisten niet dat dat niet lang meer zou duren. Op zijn 8e verjaardag kregen we te horen dat hij not maar een week of 6 te leven zou hebben ivm een hartafwijking. We waren Suzie net kwijt......
Sjors kreeg medicijnen om het leven te rekken. Dit ging in eerste instantie de goede kant uit. Hij viel niet meer flauw, werd weer levendiger, en begon weer goed te eten Kortom Sjors was Sjors weer.
We genoten elke dag weer van hem omdat de DA had gezegd dat hij elke dag dood neer zou kunnen vallen. Carpe Diem dus.
Het werd een heel ritueel, 's ochtens een plakje worst met zijn pillen en voor het slapen gaan weer een plakje worst met zijn pillen. Dit ging goed tot begin oktober. Sjors werd lusteloos, en zijn eetlust verdween mondjes maat. Sylvia met hem naar de DA en die stond er versteld van dat Sjors nog in leven was. Maar medicijnen om hem weer enigzins op te peppen waren er niet meer. We moesten afwachten.....
Eind september moest ik voor mijn werk naar Amerika. Toen ik 's nachts wegging heb ik afscheid genomen van onze bikkel omdat ik bang was hem niet meer terug te zien. Stiekum hoopte ik dat hij nog zou leven als ik weer thuis kwam. Maar na anderhalve week kreeg ik een telefoontje van Sylvia dat Sjors er niet meer was. Dit kwam toch als een donderslag bij heldere hemel.
Sjors was zo enorm fysiek sterk dat hij het al met al na het bericht van de "6 weken" heeft weten te rekken tot 13 maanden. Sylvia deed hem 's ochtens de tuin in om zijn plas te laten doen en toen zakte hij daar zijn achterpoten heen en ging in de struiken liggen. Toen heeft Sylvia hem weer naar binnen begeleid, en 's middags gebeurde precies het zelfde. Sjors wilde sterven. DA gebeld en die vertelde dat hier niets meer aan te doen was en voor hem het beste was om hem in te laten slapen. Hij heeft zichzelf vergiftigd door de medicijnen want zijn nieren werkte ook al niet goed meer.
Sylvia heeft hem lekker op zijn deken gelegd toen de DA er was. Hij legde zijn kop tussen zijn poten en keek zo van laat maar komen ik ben er gereed voor. Met zijn allen om hem heen behalve ik. Een groot drama natuurlijk. 's middags is onze kanjer ook op de boerderij begraven naast zijn geliefde Suzie.
Nog steeds kunnen we er niet aan wennen dat we geen honden meer hebben, en het verdriet is nog steeds er groot. Binnen 1 jaar 2 Labs verliezen gaat je niet in je koude kleren zitten. Elke keer als we thuiskomen is er geen blije Wouter die op je af komt. Vreselijk......
We hebben besloten toch weer honden te nemen. Ons hart zegt zo snel mogelijk maar ons verstand zegt even wachten tot de zomer. We willen weer 2 labjes aanschaffen (2 broertjes) uiteraard zwart. Dan heb ik ook vakantie en kunnen we maximaal tijd steken in de opvoeding.
Nou dat was ons verhaal, erg triest allemaal.
Sjors: Je was een hele speciale lab, je werd door de hele straat op handen gedragen, iedereen vond het verschrikkelijk dat je heen ging. Wij missen je net als Suzie enorm maar weten dat jij met haar aan het spelen ben achter de regenboogbrug.
Dag kanjer
Willem en Sylvia
-
- Speurneus
- Berichten: 15115
- Lid geworden op: 28 aug 2004, 00:17
- Locatie: Beerse
- Contacteer:
-
- Middelgrote hondenneus
- Berichten: 642
- Lid geworden op: 01 okt 2008, 14:32
- Locatie: Appingedam
-
- Speurneus
- Berichten: 5682
- Lid geworden op: 05 mar 2004, 15:41
- Locatie: Sittard
- Contacteer:
-
- Speurneus
- Berichten: 8179
- Lid geworden op: 09 jul 2006, 17:59
-
- Speurneus
- Berichten: 3240
- Lid geworden op: 25 jan 2008, 22:04
- Locatie: Berkel en Rodenrijs
- Contacteer:
-
- Hele grote hondenneus
- Berichten: 1118
- Lid geworden op: 20 feb 2008, 16:14
- Locatie: Valkenswaard
-
- Speurneus
- Berichten: 6527
- Lid geworden op: 06 okt 2006, 18:27
- Locatie: alkmaar