Pfffft, jachttraining
Geplaatst: 29 mar 2009, 12:35
Vorige keer was ik zo ontzettend blij, toen ze zo enthousiast was en eend apporteerde, alsof het de gewoonste zaak van de wereld was. Ook een eend , die behoorlijk diep in het rietveld lag.
Gisterochtend was het zwaar waardeloos. Ik weet niet hoe het komt. De training is gewoon met dummy's en op een weinig uitnodigend gebied, geen bomen, gras met paden en tussendoor nog een soort perken met heel regelmatig lage struikjes.
Het begon goed, een paar vlak apportjes, niks aan de hand. Daarna hoog apport, dus over een hindernis, apport halen en weer terug over de hindernis. De eerste keer stond ze te snuffelen en moest ik haar aanmoedigen om terug te komen. Tweede keer ging goed.
Daarna een verloren apport, er werden een stuk of 5 dummy's behoorlijk ver neergelegd, aan het eind van het gras en dan over een glooiend heuveltje.
Nou, niks hoor, mevrouwtje bleef op een meter of 5 afstand staan snuffelen, dus op een gegeven moment moest ik haar helpen door een stukje de goede kant op te lopen.
De andere honden gingen heerlijk diep en je zag ze echt zoeken , heen en weer rennend om de lucht op te vangen.
De tweede keer weer hetzelfde, terwijl er een paar dummy's wat dichterbij waren gelegd. Ik snap er echt niks van.
Vervolgens het hierkomen geoefend, alle 5 honden op een rijtje, wij een stuk verderop. Ik mocht Bieke roepen. Nou, dat doet ze altijd perfekt.
Dus ik roep: Biekeeeee, hierrrrrrrr. Nou, wie er kwam , geen Bieke, ze bleef stokstijf zitten. Ik dacht, ze heeft me vast niet gehoord, dus nog een keer, pffft. Nee hoor. Ze bleef keurig zitten.
Daarna nog een af uit zicht gedaan, en dat deed ze prima.
Ik ging echt naar huis met een gevoel van: Kan ze het nog wel? Vindt ze het nog wel leuk?
Is dit pubergedrag?
Ze heeft de laatste tijd wel weer last van haar voetjes, niet de zooltjes , maar er tussen in. Ik smeer er uierzalf tussen, gisteren niet gedaan trouwens. Thuis had ze geen last meer, voorheen ging ze overal staan krabben. Maar ik heb het idee, dat ze de stoppeltjes , waar ze op loopt, niet prettig vindt. Ik zit op internet al te kijken naar schoentjes. Ook regende het, maar ja, dat moet voor een labrador toch niet uitmaken.
Op weg naar de auto gooide ik een paar keer een balletje, nou, ze wist niet, hoe hard ze moest rennen om die te halen.
Gisterochtend was het zwaar waardeloos. Ik weet niet hoe het komt. De training is gewoon met dummy's en op een weinig uitnodigend gebied, geen bomen, gras met paden en tussendoor nog een soort perken met heel regelmatig lage struikjes.
Het begon goed, een paar vlak apportjes, niks aan de hand. Daarna hoog apport, dus over een hindernis, apport halen en weer terug over de hindernis. De eerste keer stond ze te snuffelen en moest ik haar aanmoedigen om terug te komen. Tweede keer ging goed.
Daarna een verloren apport, er werden een stuk of 5 dummy's behoorlijk ver neergelegd, aan het eind van het gras en dan over een glooiend heuveltje.
Nou, niks hoor, mevrouwtje bleef op een meter of 5 afstand staan snuffelen, dus op een gegeven moment moest ik haar helpen door een stukje de goede kant op te lopen.
De andere honden gingen heerlijk diep en je zag ze echt zoeken , heen en weer rennend om de lucht op te vangen.
De tweede keer weer hetzelfde, terwijl er een paar dummy's wat dichterbij waren gelegd. Ik snap er echt niks van.
Vervolgens het hierkomen geoefend, alle 5 honden op een rijtje, wij een stuk verderop. Ik mocht Bieke roepen. Nou, dat doet ze altijd perfekt.
Dus ik roep: Biekeeeee, hierrrrrrrr. Nou, wie er kwam , geen Bieke, ze bleef stokstijf zitten. Ik dacht, ze heeft me vast niet gehoord, dus nog een keer, pffft. Nee hoor. Ze bleef keurig zitten.
Daarna nog een af uit zicht gedaan, en dat deed ze prima.
Ik ging echt naar huis met een gevoel van: Kan ze het nog wel? Vindt ze het nog wel leuk?
Is dit pubergedrag?
Ze heeft de laatste tijd wel weer last van haar voetjes, niet de zooltjes , maar er tussen in. Ik smeer er uierzalf tussen, gisteren niet gedaan trouwens. Thuis had ze geen last meer, voorheen ging ze overal staan krabben. Maar ik heb het idee, dat ze de stoppeltjes , waar ze op loopt, niet prettig vindt. Ik zit op internet al te kijken naar schoentjes. Ook regende het, maar ja, dat moet voor een labrador toch niet uitmaken.
Op weg naar de auto gooide ik een paar keer een balletje, nou, ze wist niet, hoe hard ze moest rennen om die te halen.