De trainer gooide nog een waterdummy in de buurt van de eerste dummy, wat mislukte. Hij lag een meter of 5 verder , ook in het riet.. Iedereen probeerde het weer. Er lag nu zelfs een balletje bij. De honden konden het ook slecht zien omdat er metershoog riet stond.
Op een gegeven moment zei ik, laat Bieke het nog maar eens proberen, ze kan het.
Dus ik ging wat opzij met haar, zodat we tegenover de ene dummy stonden, ze moest eerst wel door een meter riet, maar daar ging ze. Halverwege het water keek ze nog eens om, dus ik moedigde haar deze keer maar aan en ja hoor, ze zwom verder, zocht en vond de dummy en kwam er netjes mee terug.
Toen weer gestuurd, maar toen kwam ze met de bal terug.
En nog maar eens een keer, maar deze dummy lag dus veel meer naar links. Bieke zwom weer over, klom op de kant en keek daar naar mij, wat ze moest doen. Toevallig van de week een beetje bezig geweest met dirigeren, dus ik maakte een flinke pas naar links, onderwijl met mijn arm en hand heel duidelijk ook die kant op wijzen. En jaaaaaaaa, ze begreep het. Ze liep een stukje langs de kant, liet zich weer in het water zakken, zocht tussen het riet en kwam terug met de waterdummy.
Pfffffffft, wat kun je dan toch ontzettend trots zijn op je meidje, hè.
Ik liep de hele avond te stralen.
.
Kim en geleidehond op pensioen Olly, een zwarte labrador retriever van het Belgisch Centrum voor Geleidehonden te Tongeren.
, kan mij voorstellen dat je reuzetrots op haar bent.
