Ik was nr. 1, dus we mochten beginnen met het achtfiguur en het vooruitsturen. Wel jammer voor Bieke, want nu waren er verderop geen luchtjes van andere honden en we moesten dus ons als eerste een weg banen door het hoge gras. Voor het aangelijnd en los volgen hetzelfde als verleden week, nl. een 8.
Daarna het vooruit sturen, want helemaal niet ging, maar dat had ik dus ook wel verwacht.
Toen op weg naar de D en E proef. Eerst het apport uit het water. Ze aarzelde erg met het water ingaan, dus een 6.
Vervolgens de proef met het konijn, die ik dus heb overgeslagen. Alle begrip van de keurmeester, Cees Tinga, die jullie vast wel kennen van de KNGF.
Meteen hierna het verloren apport, ging prima en ze gaf hem zittend af, ik kreeg hier een 8 voor, wat ik een beetje vreemd vond, want volgens mij had ze het heel goed gedaan. Het bleek dat ze eerst niet diep genoeg ging ( hij lag ontzettend ver) en toen ze de eend had, stond ze even te aarzelen welke kant ze op zou gaan.
Daarna moesten we een ontzettend eind wandelen naar het apport over diep water. Ik schrok toen ik het water zag, tjonge wat was de overkant ver weg en heel veel rietkragen.
De keurmeester was M. van Rooyen ( die de KNJVproef ontleed schrijft in de Labradorpost en het jagertje). Tjonge, wat was hij streng. Bieke was erg gestressd en ging waterplanten uit het water trekken, ik wilde een metertje naar haar toe, maar ik kreeg meteen te horen, Wilt u op uw plaats blijven staan, pfffft
Ik mocht Bieke opnieuw inzetten, lukte dus nog niet helemaal, en gelukkig mocht ik haar nog eens naast me neerzetten. Ik maakte het heel spannend en zei ook heel spannend Over en jaaaaaaaaaaaa, daar ging ze. Naar de verre overkant, dit had ik echt nooit verwacht. Aan de overkant aangekomen verdween ze tussen de rietkragen en het enige wat ik kon doen was wachten. En ja hoor, daar kwam mijn meisje aanzwemmen met de eend, we kregen hiervoor nog een 6, waar ik hartstikke blij mee was.
Toen weer de lange wandeling terug , want we moesten nog het markeer en het af uit zicht. Het markeer ging weer zowat goed, maar in haar enthousiasme, vloog ze de eend voorbij.
Dus een 0.Het af uit zicht ging ook prima, was wel een nare plek, midden tussen de bosjes en Cees Tinga zei later, dat er aldoor een klein takje tegen Bieke's neus aan kwam,
maar een dikke 10, ze lag heel ontspannen.Dit was weer een goede les voor Bieke, want ik merk dat ze voor elke opdracht best wel wat onzeker is en heel snel gras gaat staan eten.
Ik ben blij, dat we toch gegaan zijn. Maar nu ben ik doodop.
Kim en geleidehond op pensioen Olly, een zwarte labrador retriever van het Belgisch Centrum voor Geleidehonden te Tongeren.
Zosja 31-03-2003...........02-02-2016
Shanna 8-11-2008
Toppie verslag en nu lekker bijkomen met je kanjer
En anders maar niet.