(zie ook http://www.labradorforum.nl/viewtopic.php?t=62427" onclick="window.open(this.href);return false;)
Zippo op zijn 10e verjaardag
Zippo is eigenlijk ijzersterk.
In zijn hele leven to nu toe slechts 1 keer diarree gehad, verder nooit ziek. Heeft al de meest vreemde dingen gegeten, maar die kwamen er altijd door overgeven gewoon weer uit (soms 3 dagen later pas).
Hij zeurt nooit om een pijntje, als hij piept dan is het ook echt mis. Hij eet altijd goed en heel subtiel schooien kan hij ook als de beste.
En hij is gek op teven. Al is hij nog zo moe of heeft hij pijn, als er ergens een leuke labjesteef loopt, dan moet hij er naartoe.
Het is wat dat betreft gewoon zo jammer dat zijn botten het laten afweten.
We doen eigenlijk al 10 jaar alles samen en dat dat nu niet altijd meer kan, is wennen voor ons. Het lijkt soms zo oneerlijk.
Vooral omdat we natuurlijk ook nog Kaya (ze is pas 4) hebben, die wel alles aankan.
In het weekend gaan we, als het even kan, eigenlijk altijd leuke wandelingen met de honden doen. Dan rijden we weer naar een nieuwe plek om nieuwe paden te verkennen.
We kunnen Zippo dat nu niet meer aandoen. Hij kan nog wandelingen aan van max. 45 minuten. Dus dan kan hij niet meer mee. Dat voelt oneerlijk.
Hoe doen jullie dat?
Alle doggies tevreden en ik ook gelukkig. 
