Als ik Pandora of Ramses meenam naar mijn werk deed ik dat alleen als zij er niet was of ik zorgde dat ze niet in haar buurt konden komen.
Ook van een afstandje vond ze ze doodeng, twee grote zwarte monsters waren het voor haar.
Ik had met haar een duidelijke afspraak gemaakt: Ze moest van mij niks met de honden en ik zou zorgen dat ze niet in haar buurt kwamen. Pas als zij dat zelf wilde mocht ze kennismaken met de honden.
Afgelopen vrijdag was het zover: Ze kwam uit eigen beweging vragen of ik Pandora eens wilde meenemen omdat ze niet meer bang voor haar wilde zijn.
Vandaag was d-day, doggie-day, en ben ik met Pandora bij haar op bezoek gekomen.
We zijn eerst buiten een stukje gaan wandelen, ze wilde de riem ook wel vasthouden. Het zal Pandora worst zijn wie de riem vast heeft zolang ik maar in de buurt ben
Daarna hebben we een spelletje gedaan. Zij mocht de snoepjes in het N.O. spelletje doen en Pandora zat netjes te wachten tot ze daarmee klaar was. Ze vond het super grappig om te zien dat een hond ook spelletjes speelt
Daarna wilde ze eigenlijk graag aaien maar dat vond ze ook nog steeds doodeng. Ze durfde niet in de buurt van de bek van Pandora te komen, ook niet om Pandora te laten ruiken aan haar hand.
Zelf had ze de oplossing, met handschoenen aan durfde ze wel!
Ze aaide Pandora over haar flanken en haar rug en langzaamaan ook haar wangen en haar borst. Pandora vond de handschoenen een ietsje vreemd maar omdat ze volop snoepjes kreeg vond ze het allemaal prima
En daarna was het genoeg voor vandaag maar ze wil heel graag dat Pandora binnenkort nog eens langskomt want dan gaat ze met blote handen aaien.
Pandora heeft zo haar best gedaan! Ze bleef maar rustig en geduldig staan kwispelen alsof ze precies wist wat er van haar verwacht werd.
O, Pandoor, het kan zo'n draak zijn maar op sommige momenten is ze onbetaalbaar





