Gingen we lekker onze middagwandeling doen in het bos. Mag Joppe lekker los. Maar meneer heeft het wel steeds erg druk met het eten van vermolmde stokken dus het was een voordurend: Nee, los....
Op een gegeven moment heeft hij een flink stuk rubber te pakken, het leek op een kapotte tennisbal. Omdat dat mij absoluut ongeschikt leek om te eten riep ik direct "los". Maar helaas, daar dacht hij anders over, dus wegrennen ermee. Nu weet ik dat er achteraan rennen het tegenovergestelde effect heeft, dus ik heel demonstratief de andere kant op. Kwam hij direct weer terug, maar met een bloedgang mij voorbij rennend, en met een blik van... pak het dan!!
Ik was ondertussen al aardig 
Na zo'n vijf minuten kon ik hem eindelijk bij zijn halsband graaien en het stuk rubber uit zijn bek trekken.
De rest moest meneer voor straf aan de lijn lopen, en dat is niet leuk in het bos waar je anders altijd lekker los mag.
Later even naar het postkantoor, door stukje winkelstraat, denkt hij ineens dat hij iedere voorbijganger moet begroeten, en mij daar naar toe moet sleuren, kortom, dat was na iedere 2 meter terug, zit, en opnieuw naast.
( is nog jong zeker? Moet nog veel leren zie ik wel... en meer van dat soort commentaar.. ) Maar in het postkantoor keurig zit en wacht, en zelfs niet van zijn plek toen hij aangesproken werd.
Kortom, er is nog hoop.... ( hoop ik)
Roef (Matcho) 18-04-2008
, maar soms