Waarom?
De eerste vraag moet zijn, waarom komt je hondje niet?
Doorgaans is die vraag vrij gemakkelijk te beantwoorden: jij als baasje bent minder interessant dan de omgeving op dat moment.
- andere honden
- mensen
- dieren
- geurtjes
- enz.
Start
Een goed begin is het halve werk. Ook bij je pupje. Zo kun je, zodra je je pupje krijgt, al direct beginnen met het leren hierkomen. Op verschillende punten kun je dit benadrukken door middel van spelletjes.
Het eerste spelletje kan gewoon in huis: laat een huisgenoot de pup tegenhouden, terwijl jij rammelent met een voerbak uit het zicht verdwijnt. (ga in de gang, in de keuken of in de tuin staan, net buiten zicht) Dan roep je je pupje heel vrolijk en laat je huisgenoot de pup los. Je pupje komt aangerend en de voerbak komt direct op de grond tussen jouw voeten. Hij mag nu lekker eten! Dit kun je iedere maaltijd herhalen, terwijl jij iedere keer op een andere plek gaat staan.
Het tweede spelletje kan buiten. Zoek met je hondje een plek op zonder afleiding, tot de tijd is gekomen dat je merkt dat je pupje jou het allerleukste vindt dat er bestaat. Zet de pup neer en ren direct weg. Zodra je pupje achter je aan komt, maak je schijnbewegingen om bij hem weg te raken (net als vroeger: tikkertje spelen). Let hierbij op dat je de pup niet frustreerd (anders zal hij in je broek gaan bijten). Zodra je pupje alleen nog achter jou aankomt, draai je je om en beloon je uitbundig: knuffelen, spelen, voertje enz.
Het derde spelletje is bedoeld voor het leren van het commando "hier" buiten. Gemakkelijk is, om een smal paadje te nemen, waar hij niet echt de mogelijkheid heeft om opzij te lopen. Ook hier ga je lopen en als je pupje even blijft staan snuffelen, loop je door zonder iets te zeggen. Komt je pupje aangerend? Zeg dan "hier!" en beloon je pup uitbundig. Je zegt het commando dus pas als je pupje werkelijk naar jou toe aan het rennen is. Ga zelf door je hurken en spreid je armen; je zegt nu met je lichaam "kom maar ik ben leuk!"
educatieve wandeling
Een veel gemaakte fout: wandelen en de hond loopt los. Het moet eigenlijk zijn: wandelen mét je hond. Zodra je met je jonge hond gaat loslopen, is het belangrijk om een rustige plek op te zoeken en "samen" de wereld te ontdekken. Zorg er dan ook voor, dat je echt "honds" geïnteresseerd bent in de omgeving: ga op je hurken bij een bloemetje kijken, ga tussendoor even op de grond zitten, beloon je pup door spontaan oogcontact én ren eens een stukje samen op (het pakspelletje dat honden onderling zo leuk vinden).
Oftewel: gedraag je zo honds mogelijk, want dat is wat je hond zo aanspreekt bij andere honden
de valkuilen
Vele valkuilen zijn er bij het loslopen, en het duidelijkst is het, als je het honds vertaald. Oftewel: wat doe jij, en hoe ziet je hondje dat? Daar komen ze:
- "Puppy, kom hier!!"
blablablabla bla bla bla
- "Puppy, kom hier!"
waar is die andere hond?
- "koekje!"
ah, mijn onderdaan geeft mij eten, mooi zo!
- blijven roepen tot de pup toch niet komt als hij met een andere hond speelt
ah mooi, mijn onderdaan wacht nog steeds op me, ik kan nog wel even verder met deze hond
- de hond altijd attenderen welke kant je opgaat
lieve pupje, wil je alsjeblieft met mij meegaan? Toe, alsjeblieft??
In bovenstaande voorbeelden, geef je enerzijds de regie uit handen: je smeekt je hond om alsjeblieft naar jou te luisteren (of eigenlijk: naar het brokje
) in plaats van dat de hond, - bedoeld als ondergeschikt aan jou-, jou in de gaten houdt. Daarnaast gebruiken we vaak al commando's die de hond nog helemaal niet beheerst. Je maakt dus feitelijk geluid om je hond te laten weten dat je er nog steeds bent. alfa-omega
Als je wenst, dat je hond jou in de gaten houdt, moet je hem eigenlijk zo min mogelijk, tot niet roepen. De reden dat je het commando aanleert is om in noodsituaties te kunnen gebruiken, of als jij besluit dat je het nodig vindt. De rest van de wandeling zou je hond JOU in de gaten moeten houden. Immers: de omega volgt de alfa en niet andersom.
Daarnaast is het essentieel om rekening te houden met de behoefte om op verkenning te gaan. Ziet je pupje dus iets interssants, dan wacht je af tot hij spontaan aandacht naar jou verlegt óf ga je hem zonder iets te zeggen halen als dat nodig is. Roepen heeft toch geen zin in veel gevallen en als de afleiding groot genoeg is, zal je hondje niet eens doorhebben dat je weg gaat als je niets zegt. Maak het jezelf makkelijk door de afleiding pas groter te maken, als de band tussen jou en je hondje sterk is geworden en je hondje jou al spectaculair spannend vindt. Dus: de eerste weken het liefst alleen één op één contact, en pas daarna langzaam aan mensen en honden gaan opzoeken.
, terwijl ze vroeger juist dan ging weglopen!
Kim en geleidehond op pensioen Olly, een zwarte labrador retriever van het Belgisch Centrum voor Geleidehonden te Tongeren.
Ik ben ook zo gauw geneigd teveel te gaan roepen. Bij een volgend pupje ga ik het ook zo aanpakken vanaf het begin.
Keo 26-03-2009
Harvey 30-07-2015
Noah
