Labradorforum

Vanochtend zijn we weer op ons vaste plekje gaan zwemmen.Nou ja,Sjammai zwemt....ik kijk toe
Nu stonden er sinds van de week schapen op de dijk langs het water met schrikdraad er omheen. Heel de week ging het goed tot vanochtend.Sjammai kwam uit het water en ik wilde haar balletje terug het water weer ingooien.Maar aangezien ik nogal klunzig ben met gooien kwam het balletje in de buurt van het schrikdraad.Sjammai vliegt op het balletje af,ik roep nog wat maar je raad het al..........vol tegen het schrikdraad aan!!Ze piepte en jankte behoorlijk en wilde gelijk niks meer.Het balletje was niet meer leuk,zwemmen hoefde al helemaal niet meer,kortom mijn meisje is helemaal van slag
Ik ben nu al een uurtje met haar thuis maar ze is nog steeds uit haar doen.Ik heb de DA voor de zekerheid maar even gebeld en die zei dat het geen kwaad kan maar dat op sommige schrikdraden zoveel volt staat dat het veel pijn kan doen en dan zijn ze echt even een tijdje van slag.Nou,ik ga kijken of ik ze gelukkig kan maken met wat lekkers.Maar heeft iemand hier ervaring mee?Ik heb het nog nooit meegemaakt.

Aaahhh arme Sjammai
Ik kan me voorstellen dat je van slag bent hoor, laat je maar heeeel erg verwennen thuis.
Beterschap!

Ja...

Pandora stond te overwegen om te gaan zwemmen in de tuinvijver van mijn ouders, waar schrikdraad omheen staat tegen reigers, en stootte haar neus tegen het schrikdraad. Ze piepte, sprong achteruit en sindsdien bestaat heel die vijver niet meer ze durft er niet eens meer naar te kijken (en het is al bijna 4 jaar geleden)

Ramses is eens tegen het schrikdraad gelopen wat rond een weiland stond. Zelfde reactie: janken en achteruit springen.
Schrikdraad maakt geluid (voor ons niet zo duidelijk maar voor een hond wel) en Ramses loopt vanaf dan met een boog om schrikdraad. Hij herkent het en je ziet aan zijn houding dat hij niet van plan is om er in de buurt te komen.

Ja, ze waren beide ook even onder de indruk van het gebeuren maar hoe normaler jij doet hoe sneller ze eroverheen zijn. Het kan niet echt kwaad tenzij de hond iets van een hartprobleem heeft maar ze schrikken er wel van.
Niet teveel aandacht meer aan besteden want als jij uit je normale doen bent is zij dat ook

De hond van m'n ouders is door schrikdraad zodanig geschrokken dat die over de straat is weggelopen en is aangereden ... De auto was klaar voor grote werken in de garage; de hond heeft het gelukkig gehaald. Maar 't hondje is heel z'n leven lang enorm angstig geweest voor schrikdraad!!!

Onze Kay is ook een keer tegen schrikdraad aangelopen in een weiland, maar hij had er niet zoveel van... 1 piep, gekke 5 minuten en daarna gewoon weer richting schrikdraad
Nu komt hij terug op mijn commando, maar hij had er dus geen angst oid aan overgehouden

Gewoon lekker verwennen en dan komt alles goed

Hier is Senna 1x tegen schrikdraad aangelopen dit stond ook om een kudde schapen heen.
Enorm geschrokken was ze,sindsdien durft ze niet meer bij een kudde schapen in de buurt te komen.
Als er nu een kudde schapen loopt gaan we er bewust naar toe,de angst is nu wel minder geworden.

hier is hij in oostenrijk met zijn staart aan de schrikdraad gekomen terwijl hij in een drinkbak voor vee stond. Kan je voorstellen hoe snel hij daaruit was haha maar hij had er gelukkig niets aan overgehouden en 5 minuten later deed hij alweer alsof er niets gebeurd was

Zosja heeft het een keer in de ardennen gehad tot 2x toe op het zelfde punt ik zei nog een ezel stoot zich geen 2 x maar zei wel sprongetje omhoog en toen was het kwartje gevallen de volgende keer wilde ze niet eens meer aan die kant er langs maar ze was wel erg rustig toch wel geschrokken

Max is een keer omgekiept op het schrikdraad. ( hij was toen al heel oud en struikelde over een graspolletje) Hij kwam niet meer recht en bleef stoten krijgen. Mijn man meteen op hem gedoken om hem op te tillen.
Dat was echt ontzettend zielig. Voor Max en mijn man die natuurlijk ook flink wat stroom door zich kreeg. Het was voor koeien tegen te houden, dus flink veel volt.
een uur later voelde mijn man het nog, dus onze arme Max moet dat ook gevoeld hebben.
We hadden ons allemaal flink verschrokken.

Dat is schrikken! Het komt vast goed

Ook Sam is eens tegen schrikdraad aangelopen. Er stonden opeens schapen op de uitlaatronde. Hij liep er met zijn neus tegenaan en sprong piepend weg. Hij komt nu niet meer inde buurt van schapen of van dat oranje gaas waar het schrikdraad in zit.

Yari heeft ook 1x een hele nare ervaring met schrikdraad gehad...
Krijg er nog rillingen van als ik er weer aan denk...

Ze liep gewoon rond te keutelen zoals ze dat al jaren deed op het terrein waar ik mijn verzorgpaard destijds had staan.
Ze had het hele schrikdraad niet door wat om 't weiland wat erbij hoort zat...kreeg dus opeens terwijl ze een beetje liep te snuffelen een optater van jewelste...

Ze schrok ontzettend en schoot daardoor niet juist achteruit, maar vloog vooruit onder het schrikdraad door al piepend/jankend...
Ze was echt in blinde paniek (terwijl Yari altijd juist heel relaxed en heel zeker van zichzelf is). Ze reageerde helemaal niet meer op mijn roepen en bleef maar rennen, keihard...en kreeg dus wéér een optater toen ze het weiland weer af rende...

Ik hoorde haar weer janken...ging echt door merg en been...en ze was dus ook 't dijkje daar opgeschoten...
Uiteraard meteen er achteraan, dacht wel dat ze daar een stukje verderop stil zou staan...Yari was nog nooit weggelopen of wat ook, die blijft altijd wel bij je...maar nee dus, geen Yari...

Toen ik haar na een paar minuten nog nergens zag, heb ik direct amivedi gebeld...
We hebben vervolgens wel anderhalf uur lopen zoeken...ik hàd 't niet meer....
Ze had ook geen halsband om (juist omdat ik 't eng vind dat ze ergens achter kan blijven hangen). Schoot vanalles door m'n hoofd...
Allemaal boerderijtjes daar, mensen doen daar niet zo moeilijk, gaan ook zeker niet iets als Amivedi bellen of checken of ze gechipt is of niet als er opeens een vreemde hond op hun terrein loopt, maar zien wel hoe of wat en houden zo'n beessie uiteindelijk dan gewoon zelf...


Pffff...maar uiteindelijk na anderhalf uur werd ik dan toch gebeld door Amivedi. Waarschijnlijk was mijn hond gevonden....wel nadat ze een drukke 80 km weg over was gerend.
Ze deden nog moeilijk over het adres van diegene waar ze nu bij zat, maar ik kreeg het gelukkig toch en ben er direcht heen gerend...
Een gepensioneerde man kwam direct naar buiten en zei dat hij idd een hond had opgevangen die hij net over had zien rennen...gelukkig was ze direct naar hem toegerend en liep ze met hem mee.

Ik vergeet 't nooit meer...we liepen naar zijn schuurtje en Yaartje had me al gehoord, ze stond rechtop met d'r pootjes over zo'n half deurtje heen te piepen en te kwispelen....janken dat ik deed!!!!!!!!
Wat was ik blij!!!
Gezien haar operatieverleden (ED, HD, knie, etc) was ik als de dood dat ze nu ook weer iets aan d'r gewrichten zou mankeren, doordat ze mss wel aangereden geweest was, maar gelukkig mankeerde ze helemaal niets!
Door 't oog van de naald gekropen dus....

Sorry voor 't lange verhaal...maar dit is mijn enige en laatste (mag ik hopen) ervaring met schrikdraad...
Als er nu ergens schrikdraad is, zorg ik dat ze er niet bij in de buurt kan komen....