We wonen nu sinds mei in een inimini dorpje en daar wen je er al heeeel erg snel aan dat je elkaar bij het passeren gedag gezegd...
In een stad als Rotterdam doe je dat eigenlijk niet.
Ik wel

Ik: goedendag
Mw: uh goedendag, ik wil ook een labrador, maar dan een echte
Ik: oh.. oke dan kan u het beste lid worden van de NLV
Mw: wat voor soort heb jij
Ik: uh een zwarte ???
Mw: ja maar er zijn 3 soorten
Ik: bedoelt u dual-purpose / show / werk labjes?
Mw: nee de 3- scheiding die de raad van beheer maakt...
Ik: ( nu helemaal van de domme..) Oh die scheiding ken ik niet, denk ik
Mw: Show & werk...
Recreatie (honden die niet opgeleid worden maar wel beweging verdragen)
Ik: en de derde? Kamerolifantjes die niks doen?
Mw: ha ha...

Is die van jou wel echt?
Ik: uh ja ik denk het wel ik kreeg er een groen geplastificeerd papier bij...
Mw: ja dan is ie echt
Ik: OH leuk !!!!!
Mw: weet je al in welke groep die zit dan?
Ik: tja zou het niet weten, niet bij de kamerolifanten
Mw: neej omdat ze veel te mager is...
Ik: mah 30 kg voor dit hondje is een perfect gewicht mw.
Mw: kunnen we niet testen in welke groep ze zit...
Ik: nee dat denk ik niet we hebben beide geen wild of zo'n stoffe ding (dummy) bij ons
Mw: volgens mij moet je dan apport zeggen en dan snappen ze het wel
Ik: maar ik heb niets wat ze moet halen, dus dan heeft apport zeggen geen zin...
Ondertussen: Zoë vond het een vreemde vrouw en bij vreemde mensen komt ze altijd voor me zitten...
Bij het laatse zinnetje waarin apport door mij werd gezegd spoot mw. met 80km/h bij mij vandaan... het kralingse meer in...
Waarop ik zei dat ze in elk geval primaaaaaaa kon zwemmen

Nog wat losse zinnetjes heen en weer...
Toen zoë terug kwam ging ze netjes voor mij zitten..
Ik kijk naar beneden en daar hing netjes een dode meeuw in haar mond..
Yep, zoë is een show & werklabrador