Vandaag voor het eerst sinds weken eindelijk weer eens met Jones naar zijn favo plekje geweest.
Door alle drukte, bruiloft etc, hebben de wandelingen op een te laag pitje gestaan, maar vandaag heb ik de boel weer opgepakt.
Maar wat is het toch heerlijk als je je hondje ziet genieten. Rennend door het water, zand en struiken. Om je verwachtingsvol aan te kijken, 'ga je die bal nog gooien, baas?'. Om m het rechts het struikgewas in te zien gaan en dat ie er vervolgens aan de linkerkant weer uit komt.
Tussendoor heb ik geoefend met het commando kom voor op de fluit... Na 2 dagen resultaat te zien, geweldig.. En dan die kop van je hond 'dit moest ik doen toch baas?'.
Dan weet ik weer waarom ik die hond heb. Omdat ie vreugde brengt in mijn leven, ondanks de moeilijke eerste 2 jaar. Dat ik met regelmaat huilend van het trainingsveld afkwam, omdat er geen land mee te bezeilen was..
En nu, nu heb ik gewoon een heerlijk zwart mormel, die nu heel tevreden in zijn mand ligt, te snurken.
Heerlijk zo'n wandeling........

