July en Desie

[miranda]

In anderhalf jaar tijd twee honden te moeten verliezen is vreselijk.
Eerst ging mijn Desie en gisteren is mijn July over de regenboogbrug gegaan . Naar haar moeder Desie.
Intens verdrietig en gewoonweg ziek ben ik ervan.
Ik kan op het moment niets binnen houden ben continu misselijk en als er dan wat inzit komt het er ook na 5 minuten weer uit.
Ik weet niet wanneer July gecremeerd wordt,maar ze zal dan bij Dees op het strooiveld komen te liggen.

Hoe hebben jullie de eerste momenten ervaren?

Ik denk af en toe dat ik het niet meer vol kan houden maar moet door voor mijn andere meisjes.

Desie zou 13 jaar oud zijn geworden zaterdag.

Miranda.

[Alice van Ginkel]

Miranda,

ik wil je laten weten dat ik ontzettend met je meeleef, je hond verliezen is al verschrikkelijk, laat staan 2 in anderhalf jaar. Het weekend dat we wisten dat we Youri moesten laten gaan zijn de moeilijkste dagen uit mijn leven geweest. En nog steeds nu bijna anderhalf jaar verder heb ik het nog niet helemaal verwerkt. Ik hield zo ontzettend veel van mijn lieve oude mannetje, elke dag denk ik nog aan hem. Ik sta met hem op en als ik 's-avonds mijn ogen sluit is hij het laatste waar ik aan denk. Na Youri zijn overlijden ben ik bijna een week niet buiten geweest. Maar we moeten door, hé, wetende dat we het juiste hebben gedaan voor onze lieverds. Ze zouden ons niet zo verdrietig willen zien, maar het heeft tijd nodig. Neem ook de tijd om te rouwen, je bent een geweldig vrouwtje geweest en bij elke stap die je zet lopen ze met je mee. Ze zijn echt niet bij jou weg te slaan en eens mag je ze weer in je armen sluiten. Daar geloof ik echt in.

Heel veel sterkte meid, July en Desie zullen je helpen om door deze tijd heen te komen.

Lieve groetjes van Alice.

[miranda]

Over een paar uurtjes zou mijn Desie 13 jaar zijn geworden.
Mijn god wat mis ik mijn meiden!!!
Ik heb het nog steeds erg moeilijk, ik mis ze zo ontzettend.
Is dit wel eerlijk tegenover de andere die nog in leven zijn?
Van hen houd ik ook maar kan op dit moment alleen aan Juultje denken.

[Labradorreke]

Ik begrijp wat je wil zeggen...
De dagen nadat Seppe gestorven was voelde ik me ook ellendig.
Ik kreeg geen eten door mijn keel!
Tot het moment dat hij gecremeerd was en weer thuis was..
dat gaf iets of wat rust in me.
Het gevoel 'm weer thuis te hebben..
Het gemis en verdriet hebben lang geduurd (en nog mis ik 'm elke dag)
Maar Frodo heeft mij erdoor geholpen.
Ik voelde me tegenover Frodo best ook schuldig in het begin..
Hij was 6 maanden toen Seppe stierf..
en zat daar al met een verdrietig baasje.
Ik denk dat ze dit erg goed aanvoelen en het ergens ook wel begrijpen
op hun manier..
Maar ik ben ervan overtuigd dat jouw andere meiden ook jou hierdoor gaan sleuren! En van Desie en July krijg je ongetwijfeld ook hulp van waar ze nu zijn! Gewoon omdat je voor hen het beste baasje was dat ze maar konden wensen!

Veel sterkte!

[iwps]

Ja wat moet je zeggen,je blijft ze missen ze zitten in je hoofd,hart overal doet het pijn,je zal ze ook nooit vergeten,alleen krijgt het straks een plekje,blijf over ze praten met mensen die ook veel van dieren houden,die weten precies wat je doormaakt,klets maar van je af
Heel veel sterkte meid,ik weet wat je voelt van Igor en Loesje

[miranda]

July is nu een maand niet meer bij ons maar het gemis zal nog wel lang blijven.
Robin heeft de eerste week na het overlijden van Juul nog naar haar gezocht het was hartverscheurend zoals ze bezig was om haar te vinden.
Iris daarin tegen heeft niet op of om gekeken.
Nu liggen de beide dames weer gezamelijk op de bank heel tevreden.
Mijn lieve hemel wanneer gaaat dat gemis iets minder worden,het zal nooit helemaal verdwijnen en dat zou ik ook niet willen maar de pijn in mijn hart als ik naar een foto van mijn dierbare meisjes kijk mag toch wel wat verzacht worden.

[Alice van Ginkel]

Lieve Miranda, ja wanneer? Aan mij heb je niet veel, want ik heb nog geen uur geleden wat traantjes weggepinkt omdat ik Youri, mijn lieve oude mannetje nog steeds zo mis en ik ben nu anderhalf jaar verder.

Geniet van je andere 2 meisjes en veel sterkte nog, het is nog maar zo kort geleden.

Lieve groetjes van Alice.

[gitte]

Beste Miranda.

wij hebben Max afgelopen april moeten afstaan.
Hij is 14,5 jaar geworden.
De ene dag ging het nog goed en 's morgens was het helemaal mis.
We hebben toen meteen de DA gebeld. Die zou 's avonds komen om Max te laten inslapen.
Die dag heb ik heel intens beleeft. We hebben samen heel bewust afscheid van Max genomen.
We hebben hem nog naar zijn lievelings uitlaat plaats gebracht met de auto.
Waar hij nog een beetje kon rond lopen.
's Avonds kreeg hij nog wat rijst en perzik te eten want dat vond hij zo lekker.
Er daarna kwam de DA. Wat moeilijk was dat.
Maar Max was zo op. Het was het juiste besluit.
Nog steeds missen we hem. Iedere dag praten we over onze Dikkie ( dat was zijn bijnaam, hoewel hij nooit dik geweest is)
Zijn asbus staat nog steeds op de vensterbank.
Deze week wilde mijn man wat foto's van Max bekijken, maar hij kreeg het te kwaad.

Ik ben blij dat we Maggie nog hebben. Zij heeft mij wel geholpen bij het verdriet van Max.
In het begin had zij het er ook moeilijk mee. Ze is toch wel een tijdje minder vrolijk geweest, maar nu is ze weer helemaal zichzelf.
Maar ze is ook al de 13 gepasseerd.

Veel sterkte;
Gitte

[Mousy]

Goeiedag zeg,je hond verliezen is verschrikkelijk,dus 2 is helemaal erg in zo n korte tijd.Ik leef ook met je mee,want na het overlijden van wammes vorig jaar was ik lang mezelf niet.Het doet ontzettend zeer en ik was ontroostbaar.Ik mis hem nog steeds ontzettend,hij was zo mijn kereltje.
Ik had nooit gedacht dat je zoveel van een dier kon houden,en juist daarom doet het nu nog steeds pijn Heel veel sterkte:Mousy