We zijn thuis. Amaai, we hebben bijna drie kwartier langer gereden om bij de fokker te geraken: eerst een ongeval, dan wegomleggingen en om het af te ronden overstromingen. Maar dan toch Joeki kunnen meenemen. Het is nog steeds de kleinste van het nest, maar ze laat zich niet doen. In de auto heeft ze eerst heel hevig alles besnuffeld, eventjes gejankt, om dan toch maar te gaan slapen. Thuis aangekomen onmiddellijk een plasje en een kakje in de tuin
Ondertussen nog 3 keer in de tuin gestaan en 2x een plasje
Ze heeft heel de living en de keuken ontzettend grondig doorsnuffeld en ze bleef maar snuffelen. Dan had ze de wilde vijf minuten, en nu ligt ze uitgeteld in haar bench

. Ik had er telkens wat brokjes in gedaan, dus elke keer als ze er voorbij kwam rook ze brokjes en ging ze erin. Om te slapen had ze de handdoek met nestgeur nodig, toen ik die erin legde werd het plots rustig en nu ligt madam te slapen bovenop haar handdoek.
Zalig om ze zo te zien liggen. Ik ga er nu van profiteren om eten te maken, want als ze wakker is moet ik ze constant in de gaten houden