Daarna even quality time voor de reuen.
Eerst Nino mee naar een mooi braakliggend terrein voor een paar apportjes.
Hij heeft er zin in, ziet de dummy en de staart gaat als een helicopter.
Ik gooi twee apporten die hij ook keurig brengt, beetje langzaam, maar oké dat mag de pret niet drukken.
In mijn ogen zie ik iemand aankomen met een hond die lekker losbanjerd.
En ik zie Nino

Fluiten doe ik voor mijzelf, want de oren van de bruine zitten dicht.
Ik haal hem op, zeg niets, lijn hem aan en ga naar huis.
Nr. 2 zit al afwachtingsvol te wachten.
Rustig loopt hij naast mij, trots omdat hij met mij mee mag.
Bij het veldje is de andere hond ondertussen verdwenen, dus we kunnen een paar apportjes doen. Ik moet nog even het lijntje voor zijn lijfje houden zodat hij even rustig blijft wachten, want o wat heeft hij er zin in.
't is net Speedy Gonzales als ik zachtjes toestemming geef om te gaan.
Als een wervelwind gaat het zwarte lijfje naar de dummy en linea recta weer naar mij terug om deze af geven. Vol verwachting met de tong op zijn hielen kijkt hij mij aan" volgende vrouwtje?"
Dan komen er 2 honden het veld op. Ik zie ze te laat , Nulay is al onderweg naar zijn apport. Op de terugweg blokkeren de twee honden de weg naar mij toe. Maar dat is voor Nulay geen probleem

De andere honden zijn al snel bij mij, maar Nulay doet net alsof hij ze niet ziet . Ze bestaan simpelweg niet voor hem.
Ik prijs hem de hemel in , maak rechtsomkeerd en zoek een rustig plekje op waar we nog even kunnen oefenen. Want dat heeft het kleine ratje wel verdiend.
Wat kun je dan verschillende honden in huis hebben. Nino is een kanjer op scholen ( afgelopen vrijdag mocht hij weer mee en hij heeft zich super gedragen:Hij houdt van de kinderen en de kinderen van hem) ,
Maar buiten los kan ik hem af en toe wel de nek omdraaien Ach, ze kunnen niet allemaal hetzelfde zijn. Houden doe ik toch wel van hem.
