Hoi,
Ik wilde me in eerste instantie buiten de discussie houden, omdat ik weet dat er veel mensen zijn die fel tegen het hele silver lab gebeuren zijn, maar ik zag de vragen en wilde toch het een en ander toevoegen.
Bjorn en ik wilden graag een hondje. Omdat wij beiden met honden zijn opgegroeid wisten we dat al heel erg lang van elkaar.
We hebben het jaren gehad over het adopteren van een pup en over welk ras bij ons zou passen. Na een paar jaar waren we eruit. Het zou een labrador worden. De grootte, het karakter, de wil om te werken de will to please, allemaal hele mooie redenen om een Labrador aan te schaffen, zoals jullie allemaal uiteraad weten

.
We wilden wel een bijzondere labrador en ik had al eerder wat research gedaan naar een "zilveren". Nu weten we dat elke labrador bijzonder is en eigenlijk gewoon elke hond, zodra je een 'eigen' hond krijgt, maakt het niet meer uit wat voor ras, ze zijn allemaal even lief. (ik snap de voorkeur voor de lab uiteraard wel)
Maar goed, om een kort verhaal lang te maken.....
We hebben bij de aanschaf van de pup alles gedaan wat in onze ogen belangrijk was bij het nemen van een pup. We hebben hier op het forum gekeken, ons voorbereid, gesprekken gevoerd met de fokker (geen echte fokker, maar gelegenheidsnest), informatie ingewonnen bij de Kynologenclub, bij de labradorvereniging en bij alle ervaringsdeskunigen (lees: mensen met een hond) die we maar tegenkwamen.
Wij zijn daarbij uitgegaan van onderstaande informatie (onder andere) wat we in een eerder topic hebben gepost
Dat lijkt inderdaad zo, als je zoekt op Weimaraner pups dan zien ze er bijna hetzelfde uit, met uitzondering van de langere staart en de kortere oren, maar de meningen zijn daarover nogal verdeeld.
In Amerika hebben ze twee gedachten:
1. Er is Weimaraner bij ingefokt
2. Het is een afwijkend gen, het "Silver Factored" gen. Bruine, zwarte en blonde labradors hebben dit gen en daarmee is gekruist.
Moeilijk om te achterhalen waar het precies vandaan komt, ik weet alleen wel dat ze twee soorten zilver hebben. Met de bruine ondervacht (zoals Pepper - mousy brown) en met de zwarte ondervacht (nog meer zilverachtig - silver grey)
Daarnaast hebben ze ook nog de charcoal, daar weet ik het verhaal nog niet helemaal achter.
Meer info over de Amerikaanse discussie vind je hier: (voor de liefhebbers)
http://www.silverandgoldlabradors.com/S ... versy.html" onclick="window.open(this.href);return false;
Op de site staat nog veel meer informatie, maar daar zal ik jullie nu niet mee vermoeien.
Wij zijn er in ieder geval van uitgegaan dat het wat bijzonders was en met in ons achterhoofd dat we er toch niet mee gaan fokken, vonden wij het niet erg dat onze Pepper geen stamboom heeft, omdat deze niet aangevraagd kon worden.
Vaderhond had wel een stamboom (meegekregen uit Amerika) en opa en oma schijnbaar ook (dit weten we niet zeker), maar bij het nest van de moeder van Pepper is geen stamboom aangevraagd, omdat de eigenaren dit niet bij de labradorvereniging voor elkaar kregen. Dat is in ieder geval het verhaal wat ons bekend is.
Wij hebben ontzettend veel gezeur gehad toen Pepper bij ons kwam, ze was ziek en had een Giardia besmetting meegekregen.
Waren we daar blij mee? Zeker niet, maar ik hoor ook pups van erkende fokkers die een parasiet meekrijgen, dit lijkt me niet kleur, danwel rasgebonden.
Zouden we het weer doen? In a heartbeat. Pepper is het beste wat ons in lange tijd is overkomen en we hebben haar in het nest uitgekozen om haar ondernemende karakter en haar vrije geest die zij toen al liet zien.
Ik wil niemand aanvallen en hoop ook de aanvallen niet naar mij toe geslingerd te krijgen, maar wilde toch laten weten waar onze keuze vandaan is gekomen.
Groetjes,
Bjorn en Laurie
eigenaren van een schat van een hond.