Het is fijn om te denken dat het nu goed met hem gaat. Na 13 jaar ben ik mijn maatje kwijt. Ik was 7 toen we Boy kregen en ik ben nu 20.
Bij mij thuis was het nog nooit zo stil geweest. Boy had waarschijnlijk de ziekte van addinsons. Dat is een ziekte waarin het kalium en natrium gehalte niet meer in balans is. De hond vergiftigd zichzelf eigenlijk. Het nare is dat de verschijnselen van deze ziekte in de eerste fases hetzelfde zijn als de verschijnselen van ouderdom. Wij hebben niks gemerkt van de ziekte en dachte dat hij gewoon oud werd. Maar toen hij op dinsdagavond om viel zijn we gelijk naar de DA gegaan, maar deze kon niks vinden. De rest van de week was hij ook zichtbaar niet lekker. Even dachten we dat het kennelhoest was, want hij vertoonde deze verschijnselen. Maar vrijdag wilde hij echt niet meer eten. Zaterdagochtend was ik alleen beneden toen hij een aanval kreeg. Hij liet alles lopen en begon te tollen. Dit hield snel op en mijn vader en broer kwam na het horen van mijn noodkreten snel naar beneden. Ik heb mijn zus gebeld(zij is dierenartsassistente) en we zijn de halve dag bij de dierenartas geweest. Deze was hoopvol en dacht hem te kunnen helpen. Maar na een paar uur zag ik dat Boy zijn laatste adem uit blies. In mijn armen besloot hij dat het klaar was.
Heel veel sterkte gewenst! Er zijn hier op het forum helaas heel veel mensen die weten hoe ellendig je nu voelt ...
Weet dat we allemaal met je meeleven
Groetjes, Tanja
Laughter is timeless, imagination has no age and dreams are forever ...
Heel veel sterkte, moeilijk hoor om je maatje uit je kindertijd te verliezen
Ik weet nog goed hoe het voelde toen onze eerste hond er tussenuit ging toen ik net uit huis was
Gelukkig hebben jullie hem heel lang bij je gehad, dus je zal veel mooie herinneringen aan jouw mannetje hebben
Zosja 31-03-2003...........02-02-2016
Shanna 8-11-2008
