Afgelopen maandag heeft Danouk heerlijk in het bos gewandeld met Daan. Op een gegeven moment hield ze d'r linker voorpootje omhoog. Wij kijken, maar we zagen niets. Dametje rent en loopt ook gewoon weer verder, maar steeds tussendoor stond ze weer even met haar pootje omhoog. We hebben toen een paar keer gekeken of we iets zagen, maar niets..
Bij thuiskomst hebben we met zijn drieën nog een keer gekeken, maar we zagen niets. Ook geen bloedspetters op de vloer ofzo. Wel gaf ze pijn aan bij d'r teentje. Dus onze conclusie was; waarschijnlijk teentje verstuikt ofzo. Gisteren was Danouk wel rustig, maar ze liep niet echt mank meer en hield haar pootje ook niet meer omhoog. Ik mocht er ook al weer meer aanzitten. Maar echt lekker zat het me niet
Vanmiddag dus toch maar naar de DA gegaan, ondanks dat sommigen mij wat overbezorgd vonden reageren.. Danouk heeft een behoorlijk wondje aan de onderkant, precies tussen kussentjes in

Wel vreemd dat niemand ook bloed heeft gezien en dat we dit gemist hebben.. DA vond Danouk wel echt een bikkel, met de verdoving ook gaf ze geen piep.. Er zijn nu twee krammetjes geplaatst, derde lukte net niet. Over 10 dagen moeten ze verwijderd worden. Nu zit er ook nog een verbandje om en dat vindt Danouk 10 keer erger dan dat wondje volgens mij.. En dit vrouwtje voelt zich nu een beetje behoorlijk stom dat ik niet gisteren al naar de DA ben gegaan
Ik ben wel blij dat het geen botjes of iets dergelijks zijn. Dat blijft toch altijd weer schrikken als je meisje met een pootje omhoog ziet staan. Maar gelukkig is het gewoon een wondje en dat heelt wel weer

Sneu is het wel voor mijn tutje..