Voor mij de eerste keer zonder mijn 'vaste schaduw' Ramses maar de eerste keer dat ik met de kleine man aan het werk was om eens te ontdekken hoe we samen 'matchen' in het kader van teambuilding. Het had niks met apporteren te maken dus er kon ook niks 'fout' gaan
Eerst kregen we informatie over 'de nazoek', op welke dieren, welke munitie, de verschillende verwondingen... er ging een nieuwe wereld voor me open. Daarna gingen we zelf op ontdekking dmv 'wondbed herkenning' wat zie je op de aanschotplek en wat zegt dat over de verwonding van het dier?
En we moesten zelf een spoor volgen zonder hond om te ontdekken hoe moeilijk het eigenlijk is om een spoor te volgen door de begroeiing. En dat was moeilijk ondanks dat het een spoor was van een dier met een stuk of drie heftige slagaderlijke bloedingen (lees: niet te missen en door een ervaren hond met vier vingers in zijn neus, achterstevoren en geblinddoekt nog te lopen)
En daarna waren de honden aan de beurt
De honden moesten een spoor lopen van een meter of 50 (schat ik) met genoeg bloed voor de beginnende hondjes om goed te kunnen volgen en aan het eind lag een huid en een voerbeloning.
Alle hondjes hebben het spoor uitgelopen
Pontus heeft het leuk gedaan
Hij was geinteresseerd in de geur maar wist niet wat hij moest doen dus ik moest hem de eerste drie plekken wat coachen maar daarna ging zijn neus in de hoogste versnelling en ging hij voorvarend te werk. Hij was twee keer van het spoor af, waarschijnlijk omdat hij al geur oppikte van het laatste stuk van het spoor maar hij was goed terug te krijgen. Het laatste stukje vloog hij door het bos naar het eindpunt. Hij vond de huid best interessant maar de beloning nog interessanter.Het grappige was dat ik vlak daarvoor nog even een klein stukje met hem door het bos heb gelopen waarbij we per toeval vlak langs het spoor zijn gekomen (ik zag een stukje afzetband in een boom hangen) en ik zag de neus van Pontus de lucht in gaan, het was maar goed dat hij nog vast zat
Na afloop liepen we nog eens vlak langs het spoor en toen heeft hij het nog eens helemaal gelopen om te kijken of er opnieuw een beloning te halen was... helaas
Wat ik leuk vond om te zien is dat Pontus blijft samenwerken met mij. Hij blijft contact zoeken maar durft ook zelfstandig stukjes te doen als hij weet wat de bedoeling is. Die neus werkt uitstekend! Tijdens het lopen van het spoor hoorden we 'de kleppen open en dicht gaan'.
Pontussie is een heerlijk ding om mee te werken... ik verheug me op de jachttrainingen die gaan volgen
Kay 22-10-2006
van Max en een 
van Luna, Doran en Zinzi
Ciba (Ciba van Budiliumhof) 22-10-2005 ~ 25-4-2008