En netjes op gewicht: je kunt zijn ribben niet zien, maar wel makkelijk voelen, én ik weeg zijn eten af.
Ik wandel dagelijks 3x met hem. Nu probeer ik dat nog bij een half uurtje per keer te houden en het spelen (met andere honden en mezelf) en apporteren te beperken. Eens hij volwassen is, zullen we ons beide daarin uitleven.
En toch heb ik nu al weer verschillende keren mogen horen: "Dat ik mijn hond teveel verwen, hoor, en dat ik minder eten moet geven", "dat ik meer moet wandelen", "dat het bij hen geen waar zou zijn", "dat hij (nog enigzins verbloemd) goed gekweekt staat (dialect voor: te dik)", of vlakaf: "dat hij te dik is".
Gek wordt ik ervan, helemaal gek.
Ik heb het met mijn Caedlih ook zo vaak mogen horen. Bij onze ochtendwandeling komen we vaak mensen tegen, bekenden en onbekenden (die laatste zijn het ergst), en zo vaak vinden mensen het nodig om na "Hallo" commentaar te geven op het gewicht van mijn hond. Vaak lachend, maar toch met een belerend toontje, alsof ik het absoluut niet goed doe. Een aantal vindt het dan nodig een hele preek af te steken, met de nodige waarschuwingen (slecht voor de gewrichten en de gezondheid) en adviezen erbij.
Ook mensen die bij ons thuis komen, vinden het nodig om meteen na "hallo" lachend op te merken dat mijn hond "te dik is" (vrienden en kennissen van mijn ouders).
En bij de volgende keer dat ik die mensen zie, krijg ik het weer te horen. En weer.
Ik vind het tactloos en beledigend om zoiets te zeggen. En ik ben het kots-, maar dan ook KOTSBEU.
Sommige vrienden van mijn vader doen het zelfs met opzet, omdat ze weten dat ik er niet tegen kan. Grappig vinden ze dat.
Als iemand een goede repliek weet, laat het me horen!
Ik heb al geprobeerd om dan een hele uitleg te doen over showlabradors, maar dat helpt niet (je krijgt dan een hele discussie waarin men me er toch van probeert te overtuigen dat mijn hond te dik is). En ik heb eigenlijk ook geen zin om er een uitleg over te doen. Ik vind ook niet dat ik dat moet.
Ik heb al geprobeerd om gewoon weg te lopen, maar dan krijg je tegen je rug een hele uitleg. En de volgende keer dat ze je zien, beginnen ze er weer over.
Tegen vrouwen durf ik wel eens te zeggen: "dat ik toch ook geen commentaar geef over hun gewicht", vaak zwijgen ze dan wel. Maar een leuk gesprek moet je dan ook niet meer verwachten. Op mannen maakt dit geen enkele indruk, die beginnen dan een hele conversatie "dat het bij hen véél beter meevalt (bierton of niet), en dat het voor honden anders is".
Als ik doe alsof ik het niet hoor, wordt het gewoon herhaald tot ik wel reageer.
Als ik zeg dat ik het tactloos vind, krijg je van dat stomme commentaar: "dat ze het goed bedoelen", en weer een hele preek erachter.
Wie weet een goede manier om te reageren? Eentje waardoor ze meteen het onderwerp laten vallen (want ik wil er NIET over praten), zonder dat het gesprek meteen onaangenaam eindigt.
En wie wil even samen met mij zijn/haar gal spuwen zodat ik me hierin niet zo alleen voel?
doen wij ook nog steeds
Zosja 31-03-2003...........02-02-2016
Shanna 8-11-2008
Pom (5-12-2012)
en dan niet eens alleen de achterste maar een stuk of 3 a 4
Creekwater King Quasar (16-06-2006)
Wat je zegt; beter zo, dan te dik voor die gewrichten 
Danouk en 
