Het leukste moment kwam nog toen mijn moeder mijn neefje 'oma' wou laten zeggen. Mijn zus wijst naar Bob en vraagt aan hem, wie is dat? Mees (neefje) wijst naar de hond en zegt hard: BOB!
Later op de middag kwam mijn broer ook nog langs met hun boomertje. Dat was een minder groot succes. Bob vond de Boomer erg interessant, maar de Boomer vond bob echt helemaal niets en begon flink te grommen en te blaffen. Bob bleef maar bezig om naar de Boomer te gaan, dus de bench maar uit de auto gepakt onder het mom van 'wie niet luisteren wil.....' In de bench kwam er een diepe zucht en ondanks alle drukte lag hij in no time te slapen.
Toen het weer tijd was om naar huis te gaan mocht Bob nog even afscheid nemen van iedereen. Mijn neefje zat ondertussen bij papa op de arm. Maar wat verbaasde mij nu, hij wilde naar beneden om Bob te aaien
Een uurtje geleden ging ik lekker wandelen met Bob. Wij lopen op de stoep en ik zie al een rits met basisschool kinderen aan komen. Bob gedroeg zich keurig en de kinderen konden zonder problemen ons passeren. Een paar handjes gingen al richting Bob en toen ze voorbij waren vroeg het achterste meisje aan mij of ze hem mocht aaien. Ach, dacht ik, hij deed het zo goed. dat verdient een beloning. Toen was het hek van de dam en dromden 20 kinderen zich om Bob heen.. Volgens mij dacht Bob dat hij in de hemel beland was. De juf kon alle kinderen weer meekrijgen om verder te lopen en Bob keek goed of hij niemand vergeten was om af te lebberen en liep daarna weer keurig mee.
Labradors en kinderen.. het blijft zo leuk.





