pfff......dat ging maar net goed

[nicole]

Pfff.....ik stond gewoon even te trillen op mijn benen.
Normaal gesproken gaan de wandelingen met Indy prima. Andere honden blijven aanlokkelijk en hij is behoorlijk sterk, maar tot op heden heeft het niet tot (onoverkomelijke) problemen geleid.

vanavond ging ik voor mijn laatste wandeling. Ik kies dan altijd het verlichte fietspad; daar voel ik me prettiger bij. Dat fietspad heeft aan de ene kant een vrij drukke doorgaande weg (met nog een groenstrook ertussen) en aan de andere kant een benzinepomp.
Terwijl we daar passeren begint er in een geparkeerde auto een herdershond vreselijk naar Indy te blaffen. Indy schrikt zich rot en kan niet beslissen of hij achter mij wil schuilen of dat zijn nieuwsgierigheid het overwint en hij toch een stapje dichter naar die auto wil.
Terwijl ik op een kalme manier Indy probeer mee te laten lopen, springt de herdershond uit het niets met zo'n enorme kracht en agressie tegen de autoruit, dat Indy het bijna begeeft.
En dan gebeurt het: Indy is zó geschrokken dat hij met een rotgang er vandoor wil gaan. Ik ben totaal niet berekend op zijn schrikreactie en ben al helemaal niet opgewassen tegen de kracht van een bange hond. Terwijl ik bijna op de grond val, snijdt de riem in mijn hand en weg is Indy....... regelrecht op de drukke weg af!!!!!
Ik zie vanuit mijn ooghoeken meerdere auto's aankomen en ik kan alleen maar hopen dat Indy blijft staan.
En wonder boven wonder doet hij dat ook. Precies bij het paaltje stopt zijn dollemanssprint.
Ik moet kalm blijven denk ik alleen maar. Maar ja, probeer dat maar eens in zo'n situaties. Ik kan absoluut nog niet op Indy aan als het om loslopen en terugkomen op commando gaat.
gelukkig heb ik een paar brokjes in mijn jaszak en met een zucht van verlichting zie ik dat hij blij is dat ik hem roep en komt ie dankbaar bescherming bij mij zoeken en zijn brokje ophalen.
Pfieuw............ ik kreeg het er warm van.
Wat een geluk dat ik weet ik hoe vaak oefen dat hij moet zitten bij de weg!
Samen zijn we overgestoken en Indy blijft bij elk kraakje en iedere beweging van een blaadje, een eend een fietser in de stress schieten.
Ik heb even gewacht totdat ik de betreffende auto met herdershond weg zag rijden en toen ben ik weer teruggegaan naar de benzinepomp om Indy te laten zien dat er niets is om bang van te zijn.
Kwispelend heeft hij de rest van de wandeling afgemaakt!

Bij thuiskomst is hij heerlijk gaan slapen, maar ik had toch echt eerst even iets te drinken nodig.

Eind goed, al goed. Tja, het leven met een hond is nooit saai....!!!

[Sigrid-75]

Jeetje...goed engeltje op jullie schouders!

[Roos]

Dat is heel eng om mee te maken, bah. Gelukkig is het goed afgelopen

[Gerritte]

Mijn hemel wat zal je geschrokken zijn! Wat super dat je nog even terug met hem bent gegaan, zodat hij zich weer kon herstellen!!

[HennyH]

Goed dat jij tenminste kalm bleef en Indy op jou vertrouwde.

Maar je krijgt er zo'n beetje een hartverzakking van als je zoiets overkomt. Hopelijk ben je er de volgende keer op voorbereid.

[lucievd]

Sjonge wat een enge situatie. Zoiets kan zomaar eens gebeuren. Gelukkig is het goed afgelopen!!

[Anita74]

Jeetje dat is schrikken zeg, gelukkig is het goed afgelopen.

[roef]

oeh dat is schrikken idd.
hoe is het slapen gegaan?

[laika]

jeetje dat is goed afgelopen kan me voorstellen dat je het niet meer had

[Bowie]

Zo, dan heb je 't even echt niet meer...

Gelukkig is het goed afgelopen.
Goed dat je daarna nog even terug gegaan bent met 'm.

[Haasje]

Heel goed aangepakt ! Wel enorm schrikken

[rimanime]

In een fractie van een seconde even tien jaar ouder van de schrik. Maar wat fijn dat Indy uiteindelijk van je consequent laten zitten bij het oversteken, de vruchten plukt . Goed gehandeld

[Lien]

pfew, door het oog van de naald...

Goed gedaan hoor, vooral ook door even terug te gaan naar die plek

[ArjanK]

Dat is schrikken
Gelukkig stond Indy op tijd stil!!

[Charella]

Pfff wat schrikken zeg! Gelukkig is het goed afgelopen