Labradorforum

Afgelopen dinsdag 28 mei hebben wij na 14 jaar afscheid moeten nemen van onze bruine lieverd Saar.
Saar had vanaf haar 6e artrose, maar door het geven van Glucosamine/Chondroitine en het juiste voer voor oudere dames met gewrichtsproblemen heeft Saar nog heel lang goed kunnen lopen. De laatste 2 jaar werd het natuurlijk allemaal wat minder, maar hé, mag het vanaf je 11e/12 jaar? Het laatste jaar kon ze nog maar hele korte stukjes lopen, de wandelingen werden steeds korter, je zag ook dat ze er minder plezier aan beleefde. Pijnstillers hebben hun werk ook lang kunnen doen, maar op een gegeven moment houdt dat op... Doordat Saar minder bewoog, werden haar spieren natuurlijk ook steeds slapper met als gevolg dat ze vaker door haar achterpoten zakte, zwalkend liep en sinds vorige week zelfs niet meer zelfstandig kon opstaan. Door de pijn met lopen begon ze steeds meer te hijgen; ze hijgde al als ze in de gang stond om naar buiten te gaan .
Afgelopen weekend was het zó erg, dat mijn man en ik al besloten hadden om maandagmorgen direct de dierenarts te bellen.. We hadden dit al een aantal keren overwogen en uitgesteld, vooral omdat Saar's koppie nog zó graag wilde , maar dat koppie wilde nu ook niet meer, de glans was uit haar oogjes en dat was hét teken voor ons.
Maar er kwam nog iets bij.. Sinds maandagmiddag at en dronk Saar ineens niet meer, was lusteloos, lag maar te liggen op haar favo plekje onder de trap in de woonkamer en kwam ook niet meer naar ons toe... Er moest iets anders aan de hand zijn. Dinsdag ben ik de hele dag bij haar thuis gebleven, heb me suf geknuffeld, onrustig door het huis gelopen, wetend dat het de laatste dag met Saar samen zou zijn
Mijn man kwam op een gegeven moment thuis en samen hebben we nog een hele tijd bij Saar op de grond gezeten, totdat de dierenarts kwam. Toen hij Saar zo zag heeft hij nog even gevoeld en hij constateerde dat er bloed in haar buikholte moest zitten, waarschijnlijk van een tumor in de milt , er moest iets gesprongen zijn. Dat was de reden dat Saar niet meer at en dronk... vreselijk om dit nu te weten, maar gelukkig heeft ze niet lang hoeven lijden.. Hoe konden we dit nu weten?
Uiteindelijk heeft de dierenarts de spuiten gegeven en is Saar rustig op de vloer van de woonkamer overleden, met onze handen op haar lieve koppie . Het ging zó rustig, en wij waren zelf ook rustig, omdat we zagen dat het goed was zo, Saar was óp.
Mijn man heeft haar zelf in de auto gelegd en we zijn naar het dierencrematorium gereden. Daar konden we in een mooie afscheidsruimte alle tijd nemen om afscheid te nemen van onze lieverd. Saar lag er zó vredig bij, net alsof ze sliep, zó mooi dat ik een aantal foto's heb genomen waar we nu erg blij om zijn. De laatste foto van een slapende Saar, alleen ademt ze niet meer...
Morgen gaan we haar as ophalen, en zal Saar weer thuis zijn, want zo voelt het wel.
Dag lieve Saar. Je was het bruine zonnetje in ons leven, ons álles. Je blijft voor altijd diep in onze harten

Wat heb je een mooi stukje over haar leven geschreven. Heel veel sterkte met het gemis van jullie meisje.

Pffff... wat heftig om dit allemaal zo te moeten doen, wetende dat je het beste met haar voor hebt. Voor haar moet je sterk zijn en die beslissing nemen, maar ohh... wat is dat moeilijk!.
Heel veel sterkte nog de komende tijd. Fijn dat Saar zo vredig is ingeslapen.

jullie hebben haar een mooi en waardig afscheid gegeven
maar 14 jaar, het is niet niks hé, en het gemis zal groot zijn
heel veel sterkte!!!

Heel veel sterkte met het verlies van jullie meisje Saar voor nu en de komende periode.

Veel sterkte met het verlies van jullie lieverd Saar.
Rust zacht Saar.

Jeetje wat moeilijk lijkt me dat... maar het is een goed afscheid geweest lees ik. Veel sterkte met het verwerken van het verlies van Saar...

Dikke knuffel en nogmaals sterkte......

Hallo Jolanda, allereerst mijn oprechte deelneming met het verlies van jullie lieve oude meisje. Ik weet als geen ander wat je doormaakt, het doet zo'n pijn!! Alles wat jij nu hebt opgeschreven is eigenlijk ook het verhaal van Youri, mijn lieve oude mannetje. Ook hij heeft altijd artrose gehad en werd steeds zwakker maar was ook nog zo gelukkig! Wat zijn we bevoorrecht om onze lieverds 14 jaar bij ons te mogen hebben maar ik ben nu 4 jaar verder en het verdergaan zonder Youri is voor mij soms nog erg moeilijk.

Fijn om te lezen dat Saar vredig is heengegaan. Ik denk dat die 2 van ons het het daarboven heel goed kunnen vinden samen......2 leeftijdsgenootjes..........2 verschillende kleuren maar 2 van die onzettende lieve honden. Dus dat komt wel goed.

Ik begrijp dat Saar morgen weer bij jullie terugkomt? Dat voelt goed....Youri is na zijn crematie in Stompwijk ook direct weer thuisgekomen.....thuis waar hij hoort.

Ik wens je voor de komende tijd heel veel sterkte toe, ook voor je man.
Laat je me nog een keertje weten hoe het met je gaat, dat zou ik erg op prijs stellen.

Ook voor jou dit mooie gedicht:

Those we loved, don't go away,
they walk beside us, every day.
Unseen, unheard, but always near.
Still loved, still missed, still very dear.

Ik denk aan je,

warme groetjes van Alice.

Heel veel sterkte voor nu en de periode die nog gaat komen! Het zal een groot gemis zijn in jullie leven ...

Heel veel sterkte

sterkte

Alice van Ginkel schreef:Hallo Jolanda, allereerst mijn oprechte deelneming met het verlies van jullie lieve oude meisje. Ik weet als geen ander wat je doormaakt, het doet zo'n pijn!! Alles wat jij nu hebt opgeschreven is eigenlijk ook het verhaal van Youri, mijn lieve oude mannetje. Ook hij heeft altijd artrose gehad en werd steeds zwakker maar was ook nog zo gelukkig! Wat zijn we bevoorrecht om onze lieverds 14 jaar bij ons te mogen hebben maar ik ben nu 4 jaar verder en het verdergaan zonder Youri is voor mij soms nog erg moeilijk.

Fijn om te lezen dat Saar vredig is heengegaan. Ik denk dat die 2 van ons het het daarboven heel goed kunnen vinden samen......2 leeftijdsgenootjes..........2 verschillende kleuren maar 2 van die onzettende lieve honden. Dus dat komt wel goed.

Ik begrijp dat Saar morgen weer bij jullie terugkomt? Dat voelt goed....Youri is na zijn crematie in Stompwijk ook direct weer thuisgekomen.....thuis waar hij hoort.

Ik wens je voor de komende tijd heel veel sterkte toe, ook voor je man.
Laat je me nog een keertje weten hoe het met je gaat, dat zou ik erg op prijs stellen.

Ook voor jou dit mooie gedicht:

Those we loved, don't go away,
they walk beside us, every day.
Unseen, unheard, but always near.
Still loved, still missed, still very dear.

Ik denk aan je,

warme groetjes van Alice.

Hoi Alice,
Dankjewel voor je lieve woorden en het gedichtje, erg mooi .... Morgenvroeg gaan we de as van Saar inderdaad ophalen. Ik weet dat we dan ook het crematiecertificaat krijgen met een pootafdruk van Saar en een plukje haar, een plukje haar van de plek waar we haar zo vaak liefdevol geaaid hebben. Daar kwam de man van het dierencrematorium mee, ik vind dat zó mooi... Het voelt fijn dat we haar morgen weer een beetje bij ons hebben, en in gedachten en in ons hart zal ze natuurlijk altijd blijven.
Het is een mooi idee dat Youri en Saar daarboven samen achter de konijnen aanhollen .

Groetjes,
Jolanda