En met vreten bedoel ik dat ie bijv. poep eet buiten, karkassen, brood wat iemand op straat heeft gegooid en meer van dat soort dingen.
Flits verbaast mij namelijk keer op keer. Toen ik nog geen hond had en me aan het verdiepen was in dit ras, toen stond er ergens bij een rijtje met voor- en nadelen dat een groot nadeel was van de labrador dat ze nogal fan kunnen zijn van poep vreten. Sowieso hoor je vaak dat labjes bekend staan als alleseters.
Ik denk daarom ook vaak dat ik hier een apart exemplaar heb. Hij heeft ooit in z'n leven wel eens een bevroren konijnenkeuteltje gegeten en 1 x mensenpoep toen hij pup was, maar dit is het dan ook. Hij eet sowieso absoluut geen hondenpoep, hij wil er vaak wel even aan snuffelen maar zal nooit een hap nemen. Maar wat ik eigenlijk nog meer bijzonder vindt..
Gister liepen we buiten en zag ik dat iemand van die voorverpakte broodjes hotdog en broodjes hamburger had verspreid op het gras. Ik zag ze al liggen en Flits liep wat achterop. Dus ik denk, eens kijken wat ie doet...ik loop voorbij de broodjes en loop gewoon door en met een half oog kijk ik naar Flits op het moment dat ie over de broodjes en hotdogs heen loopt...en wat denk je?? Hij kijkt er niet eens naar, laat staan opeten. Echt verbazingwekkend vind ik dat. En zo heb ik nog een paar voorbeelden. Laatst was ie wat aan het snuffelen op een grasveld, ik roep hem want we gaan verder fietsen en hij moet naast me komen lopen. Toen ik thuis was wilde ik hem een snoepje geven, maar die nam hij niet aan (wat ik raar vond). Daarna nog een keer geprobeerd, maar weer wilde hij 'm niet aanpakken. Opeens zag ik dat hij z'n bekkie raar hield en gaf het commando los: rolt daar een halve rookworst uit die op de bbq heeft gelegen en die hij dus op dat grasveldje heeft gevonden. Maar die "idioot" eet 'm dus niet op he..hij draagt 'm alleen.
Beetje lang verhaal

En daarentegen bied ik hem wel ontzettend veel anders aan, wat hij wel mag aannemen. Hij krijgt niet alleen z'n eten 's ochtends. Op wandelingen heb ik altijd lekkers bij me en over de hele dag krijgt ie minstens 5 gedroogde snacks of iets anders te knabbelen. Eet hij dus niet van de straten omdat hij nooit echt honger heeft?
Of is het toch wel vooral genetisch bepaald of je een "vreter" hebt en kun je trainen wat je wil..maar krijg je het er nooit 100% uit?
Ik ben benieuwd hoeveel honden er hier op het forum zogenaamde "vreters" zijn en wat voor training jullie ermee gedaan hebben om het vreten eventueel te voorkomen of tegen te gaan?
Ik heb zelf dus geen vreter, maar ben vanaf z'n puppytijd ontzettend veel bezig geweest met eten wat op de grond ligt dat ie dat niet mag pakken.
Als ik bijv. een stukje kaas laat vallen, dan zal hij er nooit op afduiken, alleen met mijn toestemming..maar dan moet ie mij eerst aankijken.
En buitenshuis ben ik expres langs paardenpoep etc. gelopen en gezorgd dat hij dat negeerde en daarvoor in de plaats kreeg hij natuurlijk veel lekkers van mij!
Dus het zou kunnen dat hij echt geleerd heeft om eten te te negeren op de grond en daarvoor in de plaats veel lekkers van mij krijgt. Maar het zou ook zomaar kunnen dat ik het bij een een vreetgraag pupje nooit voor elkaar had gekregen.
Wat zijn jullie ervaringen en wat denken jullie?