Ik ben soms echt een kind van mijn moeder .......
Geplaatst: 18 sep 2013, 16:32
Meestal kan ik opmerkingen met enige onverschilligheid aanhoren, maar meestal niet als het de honden ( en kinderen) betreft. In onze buurt woont een koppel die geen boe of bah zegt als je ze tegenkomt. Als ik met de honden loop, wijken ze uit om mij te laten merken dat het geen honden mensen zijn. Geeft niets, ieder zijn ding. Wat schetst mijn verbazing, sinds kort hebben ze een hondje, nog een leuk beestje ook. Trots loopt zij met hem in het rond. Hem heb ik nog niet zien lopen met het dier. Gister kom ik haar tegen in het parkje bij ons in de buurt. We kwamen terug uit het Twiske wat van ons huis af heen en weer ruim een uur duurt. Onderweg lekker balletje in het water en al wat meer.....Enfin, de dame en heer waren voldaan ( neem in ogenschouw dat Lola inmiddels 10 is) en liepen lekker te sjokken achter mij aan zegt de dame " zijn zeker al flink op leeftijd he" 
loop ik notabene al 10 jaar met de honden langs, nog nooit een woord en dan zo'n opmerking..nou dan heb je me hoor 
Ik beetje gepikeerd " als je er bijna 1,5 uur hebt opzitten en je bent 10 jaar, dan mag je wat langzaam aandoen van mij. Gaat wat meer energie inzitten, dan een rondje park". 
natuurlijk denk ik achteraf " Rins, had je ingehouden" maar zoals ik al schreef, ik ben een kind van mijn moeder. Die zij altijd " kom je aan mijn honden, kom je aan mij" 
loop ik notabene al 10 jaar met de honden langs, nog nooit een woord en dan zo'n opmerking..nou dan heb je me hoor Ik beetje gepikeerd " als je er bijna 1,5 uur hebt opzitten en je bent 10 jaar, dan mag je wat langzaam aandoen van mij. Gaat wat meer energie inzitten, dan een rondje park". natuurlijk denk ik achteraf " Rins, had je ingehouden" maar zoals ik al schreef, ik ben een kind van mijn moeder. Die zij altijd " kom je aan mijn honden, kom je aan mij" 
