Nu heb ik al 40 jaar honden en meestal,als ze tegen de 10 jaar liepen , zei ik : Tja, ze worden langzamerhand oud. Ik heb geluk gehad. Niet eentje is er onder de 12 jaar geworden. Zelfs 15 jaar is mijn eerste hond geworden. Nu is Toosje de 12 gepasseerd en het gaat toch nog redelijk goed met haar. Nino is natuurlijk een bijzonder exemplaar. Lief en knuffelig, maar met zijn gehoorzaamheid is het nog wel eens zo la la. Bananenplantage zei ik vroeger. Maar nu is hij bijna 7 jaar en de laatste tijd luistert hij perfect, is heel rustig , maakt zich nergens druk over, dus ...... ik maakte mij zorgen. Hij is echt een oude man aan het worden en dat al met 7 jaar. Dus wilde ik met hem naar de dierenarts om hem grondig te laten onderzoeken terwijl er wat gezondheid betreft niet iets te zien of te merken is. Hij eet als een labrador, ziet er uit als een labrador , glanzend vachtje , dus tja. Ik vertel het aan mijn vriendin die wel vaker op Nino past en stapelgek op hem is, zegt ze droog:" wat wil je tegen de dierenarts zeggen:" Wilt u Nino a.u.b. grondig onderzoeken? Hij is zo vreselijk braaf de laatste tijd ? " Ach, ik denk toch dat de bruine man het zo langzamerhand allemaal wel gezien heeft en zich gewoon nergens druk meer om maakt. Hij geniet alleen nog van zijn leven, van zijn wandelingen met de roedel, van zijn knuffeleenheden die hij krijgt. Wat dat betreft lijkt hij eigenlijk wel een beetje op mij.
