
Max vindt het van pup af aan prachtig om voor het raam te staan en naar buiten te kijken. Toen hij groter werd ging hij er zelfs voor zitten met zijn kop op de vensterbank. Langzaam sloop het erin dat hij een beetje ging blaffen als er iemand voorbij kwam. Postbode of wandelaars. Het was maar een klein blafje. Niets om je zorgen over te maken...

Als er weer iemand kwam riepen wij naar Max 'moet je kijken' of 'kijk daar'. Zo poepig als hij dan als een speer naar de raam rent

Maar jullie raden het al natuurlijk, hij blijft blaffen. En hard ook.. De postbode, buren, auto's, fietsers, sporters en ga zo maar door.... Zelfs als het donker is en ik heb de gordijnen dicht en hij hoort een autodeur, slaat de sirene aan

Beetje blaffen en waken is helemaal niet erg maar het wordt steeds erger. Ik heb al vanalles geprobeerd maar niets helpt. Afleiden, nee zeggen, boos worden, negeren........
Hebben jullie misschien tips?