
Diesel is altijd al een uitdaging en een druktemaker geweest en in combinatie dat het onze eerst hond is, hebben wij onze handen er vol aan gehad. Na een lange periode van veel trainen, oefenen grenzen stellen, etc. is zijn gedrag al flink veranderd. Vandaag de dag loopt hij netjes mee aan de lijn zonder al te veel getrek, als hij los is blijft hij in de buurt, jachttraining gaat ook steeds beter en het is een echt knuffelkont

Maar nu komt het, zodra hij een andere hond ziet is hij zo gefixeerd dat het wel lijkt alsof hij doof is.
En als hij los is dan snelt hij zich erheen, en roepen of fluiten heeft dan geen zin meer. Hij heeft de beste bedoelingen want hij wil alleen maar spelen, alleen is niet iedereen hier van gediend, en daardoor heeft hij altijd een lange lijn om in het bos. Of we nou in het bos zijn of in het dorp, er zijn altijd mensen met honden die even willen snuffelen, dit gaat eventjes goed en daarna probeert hij gelijk te rijen (bij teefjes dan). Hij wordt er vaak voor afgesnauwd wat ik wel fijn vind maar hij leert er niks.

En ik weet niet goed of het dominant/territoriaal gedrag is of niet maar hij wil overal (tegen aan) plassen/markeren, ik hoor jullie al denken "het is toch een reutje, dat doen ze toch allemaal"


Om een lang verhaal kort te maken zou ik graag jullie jarenlange ervaringen en ook meningen willen weten over het chemische castreren in zo'n situatie. Want aan de ene kant hoor je dat zoiets kan helpen ze door deze lastige periode heen te helpen en aan de andere kant hoor je dat ze juist de hormonen nodig hebben tot het volwassen worden.
Alle hulp is welkom!
