Vandaag hebben we weer een serie Snuffelcollege's afgerond. Een bijzondere serie deze keer: We waren uitgenodigd in een bovenbouwgroep met een paar hele bange kinderen waarvan er ééntje echt panisch was voor honden. Op verzoek van haar moeder waren we gekomen om Snuffelcolleges te komen verzorgen omdat de angst steeds extremere vormen begon aan te nemen.
Het was een grote klas maar wel een leuke, ze waren heel geinteresseerd en leergierig dus ze zaten boordevol vragen (en verhalen). Ze hebben veel gevraagd en geleerd over waarom sommige honden bijten, het verschil tussen bijten en waarschuwen, over hondentaal, over dat een hond nooit zomaar bijt, over hoe een hond ongeveer denkt en vooral over hoe ze zich moeten gedragen in het bijzijn van honden.
Door alle informatie werden ze al wat minder bang en toen Pandora de tweede les mee kwam en zich van haar beste kant liet zien waren ze uiteindelijk allemaal dapper genoeg om haar te komen aaien of een snoepje te geven want 'ze had van die lieve, zielige oogjes'
Het hele bange meisje wilde erg graag over haar angst heen stappen en vroeg een vriendinnetje mee om Pandora te gaan aaien, een hele goede oplossing voor haar probleem. Waar haar moeder verwacht had dat ze verstijft in de klas zou zitten en alles zou doen om weg te kunnen en wij (haar juf en ik) verwacht hadden dat ze nog een derde les nodig zou hebben om misschien te durven aaien was er toch een klein wondertje geschied.
Het lieve snuitje van Pandora was ontwapenend genoeg om niet heel bang te zijn
Deze laatste les was niemand meer bang, in ieder geval niet voor Pandora, en was het bangste meisje moedig genoeg om een kadootje van Pandora aan te pakken: een fotolijstje met een foto van Pandora.

Ze was er super blij mee!
Pandora en ik kregen nog een leuk afscheidskadootje: een boekje met briefjes en tekeningen over hoe leuk ze het hadden gevonden en een pakje hondenkoekjes.
Ook toen stond ze vrij ontspannen naast Pandora en mij omdat het haar taak was om dit te overhandigen.
Het was een topdag en mijn kleine toppertje heeft het weer fantastisch gedaan!
Heel leuk waren de verhalen over hoe de kinderen het geleerde in de praktijk hadden gebracht en ontdekten dat stilstaan zonder oogcontact echt werkt. Er was één hondje wat desondanks toch nog was opgesprongen, heel jammer, maar ik heb ze de tip gegeven om bij deze 'domme hondjes' zich om te draaien met de rug naar de hond.
Als extra toetje voor deze leuke klas heb ik buiten Ramses nog geintroduceerd en daar waren ze ook niet bang voor. Ik had verwacht dat Ramses misschien wat 'verlegen' zou zijn maar ik had me voor niks zorgen gemaakt: hij vond het reuze gezellig. Dit geeft mij dan weer het vertrouwen dat hij binnenkort wellicht ook klaar is om zijn debuut te maken bij het Snuffelcollege






